W moim świecie

    Przydzielono jej specjalną misję. Wraz ze swoim bratem miała zstąpić z nieba i unicestwić zło. Dobrze zrozumieliście. Ona nie żyła. Ona była aniołem. U nich na górze nie było zła. Było ono na ziemi. Powoli ogarniało całą planetę. Rudowłosy anioł wraz ze starszym bratem pojawili się na ziemi o zachodzie słońca. Oboje musieli pozbyć się swoich skrzydeł. Różnili się od śmiertelników mało zauważalnymi różnicami. Byli bardziej zwinni. Byli  bardzo dobrze zbudowani. Byli bardzo piękni. Szybko opanowywali nowe umiejętności. Mieli bardzo dobrze wyczulone zmysły.      Weszła do domu. Był późny wieczór. Weszła na górę. Chciała zapoznać się ze swoim nowym pokojem. Gdy przekroczyła jego próg od razu uderzył ją zapach nowych mebli. Podeszła do biurka wykonanego z sosny. Na blacie leżał bok, a obok niego zaostrzony ołówek. Usiadła na kręconym fotelu i chwyciła przyrząd do ręki. Po woli poruszała ołówkiem po papierze. Trwało to wieki. Kilkanaście prób spełzło na niczym. Jednak anioły szybko si

Każdy ma swój kosmos... Leonesca (Francesca & Leon)      Zdradziła męża. Nie przyznała się do tego. Wiedziała o tym jedynie jej najlepsza przyjaciółka. Jeden jedyny raz go zdradziła. To był jeden wieczór. Jedna chwila zapomnienia. Spotkała swojego byłego chłopaka. Spotkali się w rzadko odwiedzanej knajpce. Pili alkohol, bawili się, a później spędzili wspólnie noc w hotelu. Tamtego dnia pokłóciła się z mężem. Gdy obudziła się obok szatyna nie żałowała mile spędzonego wieczoru.      To był zwyczajny dzień. Jak co dzień poszła do sklepu po bułki, by zrobić sobie i mężowi śniadanie. Wróciła do domu. Gdy przygotowała kanapki z serem usiadła przy stole i zaczęła czytać gazetę. Z niechęcią przeglądała strony nudnego czasopisma. Nagle usłyszała dźwięk przychodzącego SMS. Na wyświetlaczu pojawił się napis: Numer Zastrzeżony.    Otworzyła wiadomość. Zastygła w bezruchu. Nie wierzyła, że to prawda. Nie mogła znieść, że ktoś te kilka tygodni temu jednak ich widział. Chwyciła się zr

Wiem, że jesteś twarda, ale potrzebujesz kogoś komu możesz się wypłakać. Po to jestem... Semi (Camila & Sebastian)     Nie mogła uwierzyć własnym oczom. Była zszokowana. Jej chłopak całował się z jej wrogiem. W jej oczach pojawiły się łzy. Pojedyncze krople spływały jej po policzku rozmazując ciemny makijaż. Nie liczyło się dla niej nic. Przed oczami nadal miała twarz ukochanego, który ją zdradził.      Obudziła się zalana łzami. Na jej czole widniały krople potu. Miała okropny sen. Założyła na nogi swoje kapcie i zeszła na dół. Skierowała się do kuchni. Wyjęła z szafki szklankę i nalała do niej mleka. Pijąc napój zauważyła czarną karteczkę leżącą na blacie. Nie przypominała sobie, by ją tu zostawiała. Wzięła ją do ręki i spojrzała na nią z ciekawością. Był to malutki czarny sześcianik złożony na pół. Rudowłosa powoli ją otworzyła.    To było straszne.W środku widniały litery powycinane z gazet. Tworzyły jedno zdanie. Pięć słów. Piętnaście liter.  To nie był tylko

Nie, nie, nie. Tylko nie obwiniaj miłości.  To my popełniamy błędy i rzucamy jej kłody pod nogi,  ale miłość zawsze walczy i zwycięża... Marcesca (Francesca & Marco)     Do wojska nie powinno wstępować się dla zabawy. Tam liczy się jedynie walka o Ojczyznę. Walka o przetrwanie. Nie ma miejsca na lęk. Nie ma miejsca na wspomnienia. Nie powinno być miejsca na miłość. Co się stanie gdy złamie się te zasady? Co się stanie gdy podczas Szkoły Życia znajdzie się swoją drugą połówkę? Serce mówi: "Rzuć wszystko i bądź z nią szczęśliwy." Rozum ma jednak inne zdanie na ten temat: "Jeżeli uciekniesz przed przeznaczeniem ono uderzy ciebie z ogromną siłą. Wszystko stracisz. Nie będziesz miał do kąt wrócić. Nie będziesz miał nikogo bliskiego. Jej też nie będzie. Nie rezygnuj." Co należy wybrać? Gdy ktoś staje przed takim wyborem zazwyczaj wybiera źle. Generał i Porucznik. Mężczyzna i kobieta. Co się stanie gdy młoda pani Porucznik zostanie przeniesiona do jednost

Nie możemy tracić czasu... Lemi (Camila & Leon)     Poddała się. Zrezygnowała z miłości dla przyjaciółki. Nikt nie wiedział co czuła. Nikt nie wiedział, że jest zakochana. Przyjaźnili się. Jednak nie byli przyjaciółmi, którzy się sobie zwierzają ze swoich problemów. Czasem miała ochotę podbiec do niego i wypłakać mu się w ramie. Zdradziłaby mu wtedy wszystkie swoje sekrety, ale zawsze pojawiała się w jej głowie myśl: "Jego dziewczyną jest moja przyjaciółka!"    Siedziała na łóżku w swoim pokoju. Twarz miała schowaną w dłoniach. Ukrywanie uczuć coraz bardziej ją męczyło. Gdy widziała go ze swoją przyjaciółką cierpiała. Nie walczyła o niego. Wiedziała, że tak by przegrała. Nie widziała w tym żadnego sensu.    Wzięła do ręki gitarę. Uwielbiała na niej grać. Pamiętała kiedy ją dostała. Dostała ją w pierwsze Mikołajki, które spędziła razem z nim i resztą przyjaciół. Każdy losował imię zapisane na karteczce i kupował wyznaczonej osobie prezent. Rudowłosa od razu dowi

Jak chcesz żebym cię kochała, skoro Cię kocham,  a Ty nie chcesz, żebym Cię kochała, tak jak chcę Cię kochać... Leonetta (Violetta & Leon)    "Szukam Cię... Szukam i znaleźć nie mogę... Spójrz na mnie i powiedz, Że jesteś... Proszę..."     Szedł brzegiem morza. Zawsze gdy zamykał oczy tu się znajdywał. Zawsze słyszał ten sam dźwięk zburzonych fal. Zawsze obok niego szła ona. Szła dziewczyna z długimi, kasztanowymi włosami, której oddał swoje serce. Teraz jej obok niego nie było. Odeszła. Zostawiła go samego przez jeden błąd.    Pragnął ją odszukać. Chciał ją wziąć ją w swoje ramiona i przytulić. Pragnął jej powiedzieć prawdę o tym co wydarzyło się na tej imprezie przed kilku tygodni. Chciał ją odzyskać.    Dzwonił. Pisał. Nie dawała żadnego znaku życia. Jej rodzina wyprowadziła się z domu, w którym mieszkali. Uciekła stąd, a on wiedział, że uciekła przez niego. ~.~ "Spójrz na mnie... Nie chcę mi się żyć... Kiedyś miałam wszystk

Właśnie teraz to czuję.  Wiele razy mówiłem, że mogę Ci pomóc... Diemiła (Ludmiła & Diego)     Jak zwykle siedziała w oknie zapatrzona na ulice. Już od kilkudziesięciu lat nie miała nikogo bliskiego. Nie miała wnuków, dzieci, ani kochającego męża. Jedyną pociechę stanowiła dla niej jej najlepsza sąsiadka - Camila. Ona była szczęśliwa ze swoją wielką rodziną, a gdy miała czas wolny przychodziła do siwej kobiety o imieniu Ludmiła.    Staruszka krzątała się w kuchni w poszukiwaniu składników do ciasta. Nagle usłyszała pukanie do drwi. Resztkami sił pokuśtykała z laską do drzwi i otworzyła je. W nich stała uśmiechnięta sąsiadka. Wyciągnęła w stronę Ludmiły rękę i pomogła jej wrócić do ciemnej kuchni. Jak zwykle na stole leżała gazeta otworzona na stronie z przepisami. Camila podeszła do czajnika i zagotowała w nim wodę na herbatę. Gdy metalowy przedmiot zaczął piszczeć wyłączyła gaz i zalała wrzątkiem herbatę. Wzięła dwa kubki i postawiła je na stole. Jeden przed Ludmiłą, a

W uczuciowych światełkach nie ma żadnego niebieskiego punkciku.  Jest zielony, jest żółty, jest czerwony, kropka... Caxi (Camila & Maxi)       Nie była taka jak wszystkie dziewczyny. Nie interesowała się modą. Muzyka nie była jej jedyną pasją. Kochała sport. Kochała adrenalinę płynącą w jej żyłach podczas wyścigów. Nikomu nie mówiła o swojej pasji. Wiedziała, że tego nie zrozumieją. Czasem gdy kładła się spać wyobrażała sobie jej rozmowę z nimi. Wyznałaby im wtedy o motorach. Powiedziałaby o jej podwójnym życiu. Dowiedzieliby się czemu nie ma jej tak często w Studiu. Jednak na marzeniach się kończyło. Nie odważyła się wyznać prawdy. Zwyciężył lęk. Lęk przed ich utratą.       Była ciemna noc. Szła jak co tydzień na tor. Dziś miał odbyć się wyścig. Przyjechało kilku sponsorów. Od tego wydarzenia zależało wszystko. Przed nią znajdywał się stary magazyn, a na jego podjeździe jej maszyna. Miała na sobie już niebiesko-szary kombinezon. Na głowę założyła kask, w którym

Straciłem swoją wielką miłość,  a takiego bólu nie życzę nikomu... Diemi (Camila & Diego)    Zaczęło się przedstawienie na koniec roku szkolnego. Każda klasa miała za prezentować scenkę z życia szkoły. Kilka grup już za prezentowało swoje pomysły. Nadeszła kolej na grupę Diega. Na scenę weszła duża grupa osób. Przygotowała sobie rekwizyty i zaczęło się... Przed uczniami Studia stały dwie ławki. Na pierwszej z nich usiadło czterech chłopców, a na drugiej dwa razy więcej dziewczyn.    Po chwili widzowie zobaczyli Ludmiłę przebraną w za duży sweter i założone okulary z brązowymi oprawkami. W ręku trzymała dziennik. Duży przedmiot miał kolor czerwony. Ludmiła widocznie grała nauczycielkę. Klasa nie słuchała jej. Rozmawiała między sobą głośno, a wezwanie do odpowiedzi powodowało wybuch śmiechu.    Każde zdanie wypowiedziane przez aktorów bawiło. Na twarzy Camili Torres widniał uśmiech. Bardzo podobało jej się te przedstawienie. Najbardziej spodobał się jej ten moment: