Przejdź do głównej zawartości

[Zamówienie 02] One Shot Vioxi "Wybaczam Ci"


Para: Vioxi (Viola i Maxi)
Osobiste uwagi: -
Z dedykacją dla Naty Dominguez :*


"Piszę do Ciebie,
Bo pragnę byś mi wybaczyła."

   Wiedział, że zawinił. Wiedział, że siedzi w tym więzieniu z własnej winy. On zabił. Nikt go nie wrobił. Zabił, bo chciał się zemścić. Jego była żona kilkanaście lat temu została zgwałcona. Mężczyzna szukał winowajcy przez trzy lata. Analizował każdy dowód z osobna, każdy najmniejszy szczegół z opowiadania swojej byłej żony i  w końcu go znalazł. Był to sławny aktor. Kilka dni zajęło Maxi'emu przeanalizowanie jego planu zajęć i zastawienie pułapki. 
   Zabił go i tego nie żałował. Zabił go z zimną krwią i gdyby miał wybór to zrobiłby to samo. Chciał pomścić swoją byłą żonę. Gdy był już gotowy, by go zabić dostał wiadomość. Poinformowali go o śmierci jego byłej żony. Dobrze wiedział czemu to zrobiła. Codziennie dzień w dzień przez te kilkanaście lat rozpamiętywała ten gwałt. Nigdy nie złożyła zeznań na policji. Myślała, że to jej wina. Myliła się. Bała się tych wszystkich zeznań na policji i w prokuraturze. Bała się, że będzie musiała wszystko przeżywać odnowa.
   Mimo wszystko gdzieś głęboko w środku czuł żal. Wiedział, że skrzywdził żonę tego mężczyzny. Był pewien, że ta kobieta nie wiedziała co kilkanaście lat temu zrobił Leon Verdas. Postanowił napisać do niej list. List, w którym wszystko wyjaśni. Wyjaśni i przeprosi.
   Poprosił strażnika o kartkę i długopis. Nie myślał o tym co pisze. Tego listu nie pisał jego rozum, lecz serce.

Droga Violetto Verdas!

   Piszę ten list, by coś wyjaśnić. Chcę wyjaśnić czemu zabiłem Twojego męża. 
   Chcę byś wiedziała, że Twój zmarły mąż kilkanaście lat temu zgwałcił moją ukochaną. Przez niego popełniła samobójstwo. Ona nie żyję przez niego, więc postanowiłem go ukarać. Zmarłym należy się szacunek, ale ja nie mogę napisać o nim żadnego miłego słowa. Twój mąż zasłużył na śmierć. Nie mam Ci nic więcej do napisania. 
   Mam nadzieję, że zrozumiesz dlaczego to zrobiłem. 


Skazaniec Maximiliano Ponta. 

   Mężczyzna odłożył długopis i kartkę na swoje łoże. Popatrzył na białą kartkę i złożył ją na pół. Na niej napisał adres kobiety i jej nazwisko. Po chwili podał strażnikowi list i usiadł na łóżku. Spodziewał się, że ta kobieta mu nie wybaczy. Jednak ten list wszystko zmienił. Wyrzucił z siebie to co czuł. Przeprosił ją i to się liczyło. Teraz mógł spróbować zapomnieć. 
   Położył się spać. Miał zamiar zasnąć. Przykrył swoją twarz poduszką i próbował zasnąć. Gdy zamknął oczy usłyszał dudnienie w kraty jego celi. Spojrzał w tamtą stronę. Zobaczył strażnika. 
-Przed chwilą przyszedł do nas z powrotem listonosz. Przyniósł coś dla ciebie.
   Mężczyzna wstał osłupiały z miejsca i podszedł do strażnika. Przyjął od niego kopertę i szybko ją otworzył. Na białej kartce były napisane tylko dwa słowa. 

"Wybaczam Ci"   

   Tylko dwa słowa, a wiele znaczyły dla Maxi'ego. Wiedział, że kobiecie na pewno trudno było mu wybaczyć.  Był bardzo wdzięczny tej kobiecie. 
   Mężczyzna uśmiechnął się i postanowił położyć się spać. Zasnął  z uśmiechem na ustach. Teraz czekało go lepsze życie bez najmniejszych wyrzutów sumienia. Teraz wystarczy posiedzieć w celi jeszcze przez pięć lat. Zasnął, a w jego głowie nadal brzmiały dwa słowa: "Wybaczam Ci". 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jak wam się podoba? 
Zrealizowane zostało drugie zamówienie.
Niedługo kolejne zamówienie zostanie zrealizowane. 
Następny OS za 2 komentarze. 

Justyna <3

Komentarze

  1. Nie, no ja się zastanawiam skąd Ty bierzesz te pomysły.
    Coś, coś mi się jednak kojarzy wziełaś pomysł może z jakiejś książki? Nie wiem coś mi świta. Nie ważne.
    Justynko Ty masz taki ogromny talencior. Ślicznie na prawdę ślicznie.
    Czekam na next.
    Pozdro.

    OdpowiedzUsuń
  2. Popieram Carrots. Skąd bierzesz te pomysły? Kurde.
    Ogromny talent masz! Nie żartuję :3
    Czekam na następnego OS'a
    Pozdrawiam :D

    OdpowiedzUsuń
  3. PIĘKNY! POPIERAM ALEXANDRĘ I CARROTS !

    OdpowiedzUsuń
  4. Hej.
    Sory, za spóźnienie. Mój zapłon.
    O mamma mia! Ona ma tysiąc pomysłów.
    Czemu to mi się kojarzy z takim starym serialem ,,Morze miłości"
    leciało kiedyś. Pewnie nie oglądałaś:PP
    Mimo, że było tam o WIELE inaczej to mi się skojarzyło.
    Popieram dziewczyny, nie rozumiem Cię .
    Za dużo pomysłów, my się chyba nie dogadamy.
    Dziękuje za dedykacje<333 ♥♥
    Czekam na następny. <3

    OdpowiedzUsuń
  5. kiedy następny? Fajny Os!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

[22] Guzmadia "Na ciebie mogę czekać wiecznie"

                                                                 –   Jak się masz? –   Nigdy nie było lepiej. Guzmadia (Nadia & Guzman) Nieprzytomnym wzrokiem patrzył w przezroczystą taflę wody. Nigdy nie czuł takiej pustki i szczęścia jednocześnie. Nie wiedział, co się z nim dzieje i dlaczego to się z nim dzieje. Szukał jakiegoś powodu, wyjaśnienia tej sytuacji, ale choć bardzo się starał, nie potrafił. Gdy próbował sobie przypomnieć dzień, w którym się w niej zakochał, gubił się w zeznaniach. Może kochał ją od zawsze, a te uczucie niechęci było jedynie reakcją obronną? Może nie był gotowy, aby się zakochać, więc próbował uciec od tych emocji? Była tu… Zaledwie kilka dni temu, a on przypominając sobie ten moment, pamiętał każdy szczegół. Wiedział jaki kolor miała jej chusta, jak zachowywały się jej włosy, ale najbardziej w pamięci utkwił mu jej wzrok. Pierwszy raz poczuł, że ktoś patrzy naprawdę na niego i

[23] Dramione "Kładź się, Granger"

„(…) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze”   Dramione (Hermiona & Draco) Przez całe życie wpajano mu poglądy, które definiowały jego osobę, jednocześnie pozbawiając go własnego ja. W pewnym momencie zapomniał o tym, kim jest w rzeczywistości i granie kogoś innego przychodziło mu z łatwością. Gdyby ktokolwiek powiedział mu, że czarne jest białym, uwierzyłby. Czuł się jak manekin, szmaciana lalka, którą ktoś kieruje, ciągnąc za niewidzialne sznurki. Chciał uciec z tego teatru kukiełek, ale bał się. Bał się, ale to nie jego rodzice napawali go lękiem, lecz świat, w którego zrozumienie nie wierzył. Bo kto uwierzyłby w to, że śmierciożerca nie wierzy w potęgę Lorda Voldemorta i jedyne czego chce, to uwolnić się spod jego władzy? Ale teraz to był koniec… Czarny Pan został pokonany, a więc czemu   Draco nie potrafił się teraz tym cieszyć? Czemu budził się z krzykiem? Jednak nie to niepokoiło go najbardziej, ponieważ szybko przywykł

[Zamówienie 19] Leomiła "Pośród fal" cz.1

Nie ma nic gorszego, niż ludzie,  którzy próbują stać się kimś,  kim nigdy nie będą... Leomiła (Leon & Ludmiła) Uwagi: +18, Happy End Dedykacja: Dla was wszystkich    Wbiegł do domu. Zdjął swój brązowy, skórzany płaszcz i zawiesił go na wieszaku. Nie sądził, że wydarzenia z poprzedniego lata będą się zanim ciągnęły do tej pory. Tego wszystkiego było dla niego za dużo. Miał już tego dość. Każdy jego krok śledziło stado fotoreporterów. Gdyby mógł, zamknąłby im wszystkim usta. Chciał zapomnieć o tym słonecznym lecie, podczas którego jego życie zmieniło się o sto osiemdziesiąt stopni. Pragnął wymazać to wspomnienie z pamięci, tylko ten jeden dzień. Sława nie była dla niego, przygniatała go.    Udał się do kuchni. Zaparzył sobie herbatę i z kubkiem gorącego napoju usiadł na skórzanej kanapie. Kiedyś przesiadywał na niej godzinami, ale to minęło. Teraz nie miał na to tyle czasu. Jego wzrok padł na lustro. Ujrzał w nim mężczyznę, który nie chciał już żyć, miał doś