[14] One Shot Dieletta "Pojedynek"

   Była jedną z najlepszych czarodziejek w Hogwarcie. Jednak nie była poukładaną dziewczynką. Należała do domu Slytherinu. Uczniów którzy do niego należeli symbolizowała ambicja i spryt. Taka właśnie była Violetta. Zawsze stawiała sobie poprzeczkę za wysoko i zawsze ją pokonywała. Dlatego walczyła w klubach z magikami bardziej doświadczonymi od niej. Zawsze wygrywała.
   Oberwała. Padła na ziemię, a jej klatka piersiowa zaczęła parzyć. Szatynka zwijała się z bólu. Wiedziała do czego prowadzą takie pojedynki. Resztką sił wstała z klęczek i wyciągnęła różdżkę w stronę czarodzieja stojącego przed nią. Szatynka wymówiła jedno słowo Serpensortia, a z jej różdżki wyłoniły się dwa jadowite węże, które powoli zbliżały się do jej przeciwnika. Syczały bardzo głośno. Gdy były blisko brodatego mężczyzny na twarz szatynki wstąpił błogi uśmiech, a gdy gady rzuciły się na swoją ofiarę wybuchła cichym śmiechem. Po chwili u jej stóp leżał sparaliżowany czarodziej.
   Do jej uszu doszły gromkie brawa. Lekko schyliła głowę, a na jej twarz wstąpił szatański uśmiech. Po chwili zadała jedno pytanie.
-Ktoś jeszcze chce się zmierzy z mistrzynią?
   Jedna ręka uniosła się w górę, a z tłumu wyłonił się chłopak o piwnych oczach. Od razu go rozpoznała. Był uczniem Gryffindoru. Zawsze on i jego przyjaciele przeszkadzali jej w realizacji planów dziewczyny snutych za plecami reszty uczniów. Każdy dom miał swoje godło. Ona była spod znaku węża, a on spod lwa. Jego charakteryzowała odwaga i prawość.
-Czego tu chcesz? To miejsce jest tylko dla czarodziei, a nie dla czarodziejów półkrwi.
-Walczysz czy się boisz? - zapytał Diego.
   Zaczęła się walka. Każdy stosował wszystkie znajome zaklęcia. Walka miała swoje prawa. Trzeba było znać zaklęcia nie tylko, by zadawać ciosy, ale też by się przed nimi bronić. To własnie zgubiło chłopaka. Zapomniał o unikaniu ciosów. Pamiętał tylko, by atakować przeciwnika. Violetta kolejny raz wygrała.
   Chłopak leżał na ziemi. Przystawiła mu swoją różdżkę do klatki piersiowej, a on wykorzystał moment jej nie uwagi i pociągnął ją za nogę. Upadła obok niego, a on ją zablokował. Nie miał przy sobie swojej własnej różdżki, ale kilka metrów od nich leżała dziewczyny. Przez chwile spojrzeli sobie w oczy. Oboje w nich utonęli, ale  po chwili zerwali się na równe nogi. Oboje w tym samym czasie chwycili magiczny przedmiot. Ich dłonie się ze sobą zetknęły. Oboje poczuli przyjemny dreszcz przebiegający po ich ciałach. Jeszcze raz spojrzeli sobie w oczy. Próbowali wyrwać sobie różdżki, ale oboje trzymali ją zbyt mocno.
   Pewien nauczyciel wyczarował za ich plecami tunel. Tunel, który prowadził donikąd. Przez nieuwagę Violetta potknęła się i prawie tam wpadła. Jednak Diego ją złapał. Złapał ją nie dlatego, że tak powinien zrobić tylko coś w głębi serca kazało mu to zrobić. Wciągnął ją z powrotem na powierzchnie. Gdy wyprostowała się i rozejrzała wokoło zobaczyła, że czarodzieje z niej szydzą. Do jej uszu doszły pewne słowa, które przelało fale goryczy.
-Mistrzyni została w końcu pokonana. Mamy nowego mistrza. Ona jest już nikim - dziewczyna miała dość -    Wyciągnęła ten ostatni raz różdżkę przed siebie. Wykonała nią kilka zgrabnych ruchów, a potem zaczęła się dusić. Cierpienie miała wypisane na twarzy. Jednak nie krzyczała. Chciała odejść z godnością. Gdy Diego zorientował się co dziewczyna sobie zrobiła złapał ją za rękę.
-Coś ty narobiła dziewczyno? Nie zdążyłem ci powiedzieć, że Cię kocham. Ten pojedynek to miała być tylko zabawa! Violetto obudź się! - krzyczał potrząsając nieprzytomną dziewczyną.
   Jednak było za późno. Ten czar był bardzo silny. Gdy zorientował się co się stało wybiegł z tego klubu. Wrócił do Hogwartu. Wpadł do swojego pokoju, który dzielił z najlepszym przyjacielem, a później zasnął. Nie miał przyjemnych snów. Śniła mu się śmierć Violetty.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Jak wam się podoba?
Starałam się. ^^
Mam nadzieje, że wam się podoba.

Justyna <3