[Zamówienie 01] Fande "Jest to pamiątka, która nigdy nie pozwoli zapomnieć co on mi zrobił"

Ja nie będę czekać, aż miłość zaskoczy 

i mnie porwie, jak Ty to mówisz...

Fande (Candelaria & Facundo) 

Osobiste uwagi: Zdrada. 

Z dedykacja dla: Martyny<3, Juli<3 i Justyny<3

   Siedziała nad białą kartką papieru. Jej twarz zasłaniały jej rude loki. Nie miała weny. Nie miała chęci. Pisała wiersze już od kilku lat, a gdy brakowało jej już ostatniego do skończenia tomiku wierszy na konkurs wena wyparowała, uciekła, odeszła. Dziewczyna cicho zalknęła. Wszyscy czekali na dole na ten jeden, jedyny wiersz, a ona nie mogła wymyślić zwykłej rymowanki. Jako dziecko wymyślała zwykłe wierszyki dla zabawy. Wymyślała je, by móc z czegoś się pośmiać.

Karol Zosię całuje,
A ja to wszystko rysuję.
Podobno ładnie szkicuję,
Ale na pewno piękniej maluję.
Zosia i Korol chodzą do szkoły,
A tam chodzą dwa matoły.
Są to dwaj chłopacy,
Którzy nie będą mieć w przyszłości pracy.
Imion im wam nie zdradzę
Ale spotykania z nimi na pewno wam odradzę.

   Pamiętała dokładnie dzień, w którym napisała ten wierszyk. Była zła na cały świat, bo mama kupiła jej zamiast kredek i kolorowych długopisów zwykły, drewniany ołówek. Teraz dziewczyna śmiała się z tamtych wydarzeń, ale wtedy była bardzo wściekła.
   Dziewczyna postanowiła wyjść na dwór. Było już późno, ale nie bała się, że ktoś mógły ją zaatakować. Rudowłosa nie należała do bojaźliwych. Gdy ludzie na nią patrzyli od razu rzucała im się w oczy olbrzymia blizna znajdująca się na jej policzku. Candelaria wiele przeszła.
   Usiadła na pniu drzewa połamanym przez wichurę. Burze były u nich rzadkością, a jak już się pojawiały były bardzo gwałtowne. Dziewczyna przymknęła powieki i położyła się opierając się o brudny pień drzewa. Jednak brudna bluzka i spodnie jej nie przeszkodzały jej w spominaniu tamtych czasów. Tak odległych, a żywych wspomnień. Dłoń dziewczyny instynktownie dotknęła policzka.

  Od razu po zajęciach pobiegła do jego domu. Chciała mu zrobić niespodziankę. Powoli otworzyła drzwi uwarzając, by te nie wydały rzadnego, najcichszego dźwięku. Weszła do środka. Cisze przerywały głośne jęki. Jęki dziewczyny. Powoli udała się do źródła tych dźwięków. Był to pokój Facunda. Candelaria otworzyła drzwi i to co zobaczyła przeraziło ją. Jej chłopak i jej najlepsza przyjaciółka kochali się ze sobą. Rudowłosa odwróciła się i zaczęła biec w stronę drzwi wejściowych. Pokonywała stopnie schodów z szybkością światła. Nagle poczuła , że ktoś szarpie jej koszulkę w kwiaty. Nie chciała dać za wygraną. Próbowała uciec i wtedy spadła z tych piekielnuch schodów.
    Obudziła się kolejnego dnia. Była w szpitali. Leżała sama w sali i nikt na nią nie czekał. Wtedy poczuła olbrzymi ból na prawym policzku. Krzyknęła z bólu, a po chwili obok niej zjawił się jej lekarz prowadzący. Wyjaśnił jej, że rozcięła sobie poloczek przy upadku. Wytłumaczył, że w tym miejscu pozostanie jej blizna na zawsze, a w jej głowie zaświtała jedna jedyna myśl. "Jest to pamiątka, która nigdy nie pozwoli zapomnieć co on mi zrobił. "

   Dziewczyna wyrwała się z zamyślenia. Wspomnienie pomogło jej stworzyć ostatni utwór do tomika. Napisała na białej kartce osiem wersów.

Zdrada

Zdradzona zostałam.
Sama jak palec zostałam.
Na zdradzie go przyłapałam.
Wtedy do niego nienawiścią zapałałam.
Nie potrafię mu tego wybaczyć.
Nie chcę go nigdy więcej zobaczyć.
Gdy on na drodzę mojej stanię
To ja go tym razem zranię.

   Dziewczyna odłożyła długopis. Złożoną kartkę włożyła do kieszeni. Odetchnęła. Teraz może zacząć nowy rozdział w swoim życiu.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wiem beznadzieja. Przepraszam Olu.
Piszę dla was z telefonu.
Ktoś przeczytał oprócz Natki poprzedni OS?
Jak wam się ten podoba?
Zakaz kopiowania wierszyki są moje :D
Justyna <33